Een boek schrijven is, ook de tweede keer, meer werk dan je denkt. De ziekte en het overlijden van mijn vader zorgden voor maanden vertraging. Maar vandaag heb ik een belangrijke mijlpaal voor ‘Mijn vriend Damocles‘ bereikt: alle vijftien interviews zijn klaar!
Goed leven met het zwaard van Damocles boven je hoofd
Met een langdurige aandoening komt chronische onzekerheid. Je bent je (kwaliteit van) leven niet meer zeker door de (gevolgen van de) ziekte. Hoe leef je daarmee? Hoe vind je de weg tussen ontkenning en verlamd zijn van angst? Zitten er ook mooie kanten aan leven met een onzekere toekomst?
Om met die laatste vraag te beginnen: voor mij inmiddels wel. Maar de eerste keren dat ik geconfronteerd werd met een zwaard boven mijn hoofd dacht ik daar beslist anders over. Wat een ellende. Iedere keer paniek. Ik leefde niet, ik werd geleefd. Dat moest anders, maar hoe? Mijn antwoord op die vraag veranderde met elk zwaard. Dat had natuurlijk met de aard van het zwaard te maken maar ook met hoe ik zelf veranderde.
Toen ik besloot een boek over dit onderwerp te schrijven, wist ik daarom meteen: in dit boek moet meer dan alleen mijn verhaal. Er is niet één manier om goed te leven met onzekerheid. Onzekerheid komt bovendien in zoveel soorten en maten. Daarom interviewde ik afgelopen jaar zestien mensen over bovenstaande vragen. De jongste halverwege de dertig, de oudste begin zestig. Allemaal met een andere ziekte, allemaal met indringende ervaringen rond onzekerheid.
Hun antwoorden ontroerden en inspireerden mij. Meer dan eens zat ik met kippenvel te luisteren. Bij het laatste interview liepen de tranen over mijn wangen. Al flopt het boek: dit waren vijftien cadeaus. Maar het gaat niet floppen. Daarvoor maken deze interviews het boek te mooi. Ik heb nog een berg werk te verzetten voor dit boek, maar vandaag vier ik dit feestje!
PS: nieuwsgierig? Ik deel elke maand een stuk uit dit boek in mijn nieuwsbrief. In mei zal dat een van de interviews zijn! Meld je meteen aan!