Voel je meer mens met persoonsversterkende zorg

Wat is persoonsversterkende zorg?

Hoe vaak verzucht jij, of een p/cliënt van jou over een collega:

Ik voelde me een nummer

Dit gebeurt helaas vaak in de zorg. Mensen voelen zich geen mens, maar een nummer of object.

Is het omgekeerde ook wel eens gebeurd? Dat je je méér mens voelde door iets wat een zorgverlener deed of zei? Een voorbeeld:

Na een hele spannende zwangerschap had ik een nazorggesprek met mijn huisarts. We spraken over de medische kant, maar hij vroeg me ook naar hoe ik alles beleefd had. Aan het eind van mijn verhaal pinkte hij een traan weg. Opeens was hij niet meer de dokter die een psychosociaal nazorggesprek voerde, maar een mens die zich liet raken… door een medemens. Door zijn reactie veranderde ik van patiënt in mens, een mens die uitzonderlijke moed en veerkracht had laten zien. Moed en veerkracht die ik door zijn traan krachtiger voelde dan daarvoor!

Dit is een voorbeeld van persoonsversterkende zorg. De mens met de ziekte wordt gezien met al zijn eigenschappen, voorkeuren en verlangens én maakte deze persoon krachtiger.

Het idee

Ik heb op dit moment enkele tientallen van dit soort verhalen verzameld. In deze verhalen zitten patronen. Deze patronen wil onderzoeken vanuit het idee dat als je woorden geeft aan wat persoonsversterkend is (en persoonsondermijnend) dat je als zorgverlener dan bewust bekwaam jouw p/cliënten als mens kunt zien en verstevigen.

Dit idee is mede geïnspireerd op de oudere versie van de zorgvisie van Warmthuis waarin zij persoonsversterkende en persoonsondermijnende gedragingen beschrijven ten opzichte van mensen met dementie, en de herstelondermijnende reflexen die Tom van Wel inzet in de GGZ.

Bijdragen welkom

Heb jij een voorbeeld van een situatie waarin jij je meer mens voelde in de zorg? Stuur me jouw verhaal! Ik kom ook graag met je in contact als je ideeen hebt om dit idee verder te brengen of suggesties hebt voor financiering.