Kom op. Schouders eronder. Doorzetten. Volhouden. Als je last hebt van chronische vermoeidheid krijg je direct of indirect te horen dat je vermoeidheid wel op kunt lossen, als je maar wil: “Herinner je je collega X nog? Die was ook altijd zo moe. Nu loopt hij marathons!”

Succes is een keuze

Met deze leus maakte een poedersoep fabrikant reclame tegen de – door de fabrikant zelf uitgevonden? – vier uur dip. Soepje erin, probleem opgelost. Succes is een keuze. Met hulp van een placebo.

Mensen die last hebben van chronische vermoeidheid krijgen allerlei eenvoudige en zogenaamd onfeilbare oplossingen aangereikt: vroeg naar bed. Later naar bed (een ‘normaal’ ritme). Conditie verbeteren. Positief denken. Vitamine wonderpil. Succes is een keuze is de boodschap. Moe blijven ook.

Dubbele leugen

Arm gebroken? Positief denken! Dan kun je zeker een week eerder uit het gips. Toch? Natuurlijk niet. Energiebeperkingen zijn net zo reëel als gebroken botten, ook al zie je ze niet op een Röntgenfoto.

Energiebeperkingen zijn geen keuze. En positief denken is niet de oplossing. Sterker nog: je geeft mensen een trap na door een psychische onvolkomenheid te suggereren. Dat brengt mensen niet dichter bij meer energie.

De meeste mensen willen niets liever dan meer energie. Energie om voluit te leven, om te stralen en te genieten. Ze willen dolgraag, maar kunnen niet. Ontkennen helpt niet, erkennen wel.

Niet willen, maar kunnen

Als mens met een chronische aandoening lijkt je het niet goed te kunnen doen: of je wil te veel, of je wil te weinig. Deze benadering is veel te simpel. Vermoeidheid is een complex probleem. Er is niet één oorzaak, een simpele oplossing bestaat niet.

Wat wel kan, is steeds inspelen op de situatie, steeds je energiebronnen opzoeken, met hulp en aanpassingen op maat. Dat kun je natuurlijk wel leren. Daar help ik je graag bij.