Het vertrouwen in je lijf kwijt? Dat is mij nooit gebeurd. Waarom? In dit blog neem ik je mee naar een gebeurtenis lang voordat ik officieel ziek werd, en vertel ik je waarom dat zo belangrijk voor me is geweest.

Winkelen

Ik zit op het randje tussen twee rekken kleding. Hoe oud zal ik geweest zijn? Twaalf, dertien, veertien? Verderop loopt mijn moeder. Ze zoekt naar een zwarte broek in mijn maat. Even later lopen we samen naar de paskamer. 

Op weg naar huis is het druk in de bus. Mijn moeder staat op voor een oudere mevrouw. “Blijf zitten,” zegt ze nadrukkelijk tegen mij. Het is de omgekeerde wereld. 

De wijze les van mijn moeder…

Ik kon wel lopen, maar niet staan. Waarom? Ik had geen idee. Die vraag werd niet gesteld. We gingen niet naar een dokter. Voelde ik me niet lekker als ik stond? Dan liet mijn moeder me zitten, desnoods op mijn hurken of op de grond. Lot kan niet lang staan. Zo was het gewoon. 

Pas veel later besefte ik hoe bijzonder mijn moeders reactie was. Ze luisterde naar mij, en leerde mij zo naar mijn lijf te luisteren. 

…en waar die mij voor behoedde

Had ze me mee moeten nemen naar een dokter? Misschien wel, want er klopten toen al dingen niet. Maar eerlijk gezegd denk ik dat een bezoek aan een dokter meer kwaad dan goed had gedaan. 

Ik heb later talloze verhalen gehoord van (meestal) meisjes en vrouwen die een andere boodschap kregen: Niet zeuren, doorzetten! Trainen. Negeer je klachten. Iedereen is wel eens moe. Zij namen deze boodschap over en voelde zich een zeurpiet, aansteller, zwakkeling.

Heeft dat hen geholpen? In elk geval een deel niet. Zij werden zieker en zieker door te blijven proberen om te doen wat ze niet konden. En hoe denk je dat je je voelt, als anderen je vertellen dat jij niet betrouwbaar bent?

(on)betrouwbaar lichaam

Ik heb deze boodschap, dat ik niet naar mijn lijf moest luisteren later ook te horen gekregen. In allerlei variaties. De een plaatste mijn klachten ’tussen mijn oren’. De volgende vond labuitslagen betrouwbaarder dan mijn lijf: je bloed is goed, dus er is niets aan de hand. En natuurlijk een eindeloze reeks veel te eenvoudige adviezen over iets aan conditie doen.

Ik liet me niet van de wijs brengen. Als mijn bloed goed was, dan hadden we blijkbaar niet de goede test gedaan. Werd ik zieker van beweging, dan nam ik rust. Als adviezen niet werkten, legde ik ze naast me neer. Mijn vertrouwen werd versterkt toen mijn lijf keer op keer gelijk bleek te hebben (meer daarover in Mijn vriend Damocles).

Veerkracht

Het duurde nog jaren voor ik erachter kwam waarom ik zo’n moeite had met staan. Ook andere verklaringen lieten soms jaren op zich wachten. Het interpreteren van de boodschap van mijn lijf was niet eenvoudig. 

Maar toen ik iets aan de oorzaken deed, bleek de veerkracht van mijn lijf ongelooflijk groot. Ik kan nu gewoon staan. Ik ben ervan overtuigd dat dat mede komt omdat ik toen naar mijn lijf geluisterd heb en het niet extra beschadigd heb.

PS: Op 31 oktober als eerste ‘Mijn vriend Damocles’ op de mat? Dat kan. Reserveer nu jouw exemplaar.