“Iedere keer als ik bij deze mevrouw was, pakte ze mijn handen vast. Soms met beide handen, soms met een hand. Soms mijn vingers, soms mijn onderarmen. Ik ben foto’s gaan maken van haar handen. Die heb ik mijn collega’s laten zien. Wat vertelt ze in deze foto? Wat zie je in deze foto?”

“Ik heb een cliënt met een hoge dwarslaesie. Sportieve jongen, hield van ‘adrenaline sporten’. Voor hém is dat dus een enorm verlies van zin…”

“Patiënten op onze verpleegafdeling worden vaak overspoeld door bezoeken van zorgverleners. Sommige mensen worden daar heel kribbig van. Het gevaar is dat je daar zelf door geïrriteerd raakt. Maar dit gaat ook over zingeving. De hele dag zorgverleners die in- en uitlopen, geen moment rust tussendoor voor iets anders, steeds verrast worden door weer een ander gezicht die weer iets van je wil. Dat moet toch anders te organiseren zijn.”

Om 13:00 kwamen ze binnen voor onze training ZinverZetten. Allemaal ervaren verpleegkundigen, werkzaam in palliatieve zorg in regio Amsterdam Diemen (dank NPZA voor de opdracht). Nieuwsgierig. Voor de een was het onderwerp nieuw. De ander was op zoek naar andere perspectieven op zingeving (“mensen zijn zo verschillend”). Wat ook vaak terugkwam: de zoektocht naar praktische handvatten om aan de slag te gaan met zingeving.

Twee uur later rolden deze prachtige voorbeelden van zingeving eruit. Volgende week gaan we aan de slag met gesprekstechnieken. Hoe kom je met cliënten in gesprek over zin in de dag van vandaag? Ik heb er nu al zin in!