“Mijn moeder heeft het niet naar haar zin in het verpleeghuis. “Ik wil hier niet zijn, ik voel me niet thuis.” herhaalt ze steeds. Een van haar klachten? Het eten. Iedereen loopt in en uit wanneer het hem uitkomt om te eten. ‘Eigen regie’ noemt de verzorging dat. Mijn moeder vindt dat heel onprettig. Ze mist een moment stilte voor en na het eten voor een kort gebed. Als ik daar aankaart, krijg ik te horen dat er maar twee katholieken in huis wonen.”

Er is terecht veel aandacht voor eten in verpleeghuizen. Goede voeding is belangrijk voor de gezondheid van de bewoners. Lekker eten draagt dagelijks bij aan kwaliteit van leven, juist als je wereld klein is. Maar eten is nog meer dan dat. En dat is superbelangrijk om je thuis te voelen!

Eten is religie

Aan eten zitten religieuze opvattingen en rituelen vast, zoals bidden voor het eten. Thuis ben je vrij om je eigen religieuze rituelen te volgen. Gasten respecteren dat vanzelfsprekend. Wie ergens te gast is en vraagt om een moment stilte voor het eten, krijgt dat moment meestal. Noem het respect, beleefdheid, gastvrijheid.

Maar wat als je je thuis gedwongen deelt met mensen die je niet gekozen hebt en die andere overtuigingen hebben? Kun je dan dagelijks vragen om een moment stilte bij het eten? Hoe los je dit op naar tevredenheid van alle bewoners?

Eten is een sociale activiteit

Doorvragend gaat het om meer dan alleen het bidden: “Eten doe je samen in haar beleving. Je gaat er samen voor zitten en maakt er een gezellig samenzijn van. Je blijft aan tafel tot iedereen uitgegeten is.”

Ik herinner mij de eerste keren dat ik, net op kamers, alleen at. Meer dan twee happen kreeg ik niet door mijn keel. Alleen eten heb ik moeten leren. Eten is bij uitstek een sociale activiteit. Een moment om samen te zijn met het gezin. Of omgekeerd: als mensen samen komen hoort daar iets te eten bij, al is het maar een biscuitje. Haar moeder mist de sociale kant van eten minstens zoveel als het bidden. Bidden is meetbaar, gezelligheid merkbaar.

Hoe kan ‘Zo voel ik me thuis’ helpen?

Eten, contacten met andere mensen, religie en sociale omgangsvormen zijn allemaal belangrijk om je thuis te voelen. Ze zitten daarom allemaal in ‘Zo voel ik me thuis’. ‘Zo voel ik me thuis’ maakt je bewust van al deze en meer aspecten van thuis voelen. Zo kun je gerichter en breder naar manieren zoeken om mensen zicht meer thuis te laten voelen.

Misschien kan de verzorgende aan tafel een stiltemoment creëren. Of zijn er meer mensen die graag samen met anderen willen eten aan een ‘sociale tafel’? Kunnen haar (klein)kinderen mee-eten? Kan iemand op een ander moment samen met haar bidden?

Meer ontdekken over ‘Zo voel ik me thuis’? Kijk op de pagina van ‘Zo voel ik me thuis’ of maak een afspraak.