Vroeger keek ik iets op televisie waarin de zin “Hoe te overleven zonder het zelf te willen” terugkwam. (Als iemand weet welk programma het was: ik zou het heel fijn vinden als je me dat liet weten.) De kunst van energiek leven is om ook dingen te doen waarvoor je eigenlijk de energie niet hebt, liefst zonder over je grenzen heen te gaan. Daarom vandaag de top 5 van dingen ik gedaan heb zonder dat ik er energie voor had.
5. Kanoën
Met een groep medestudenten was ik naar de Nederlandse Astronomen Conferentie. Het was dat jaar uitzonderlijk mooi weer begin mei. Elke pauze lagen we in het gras te genieten van de zon. Zonde om met dit weer de hele dag binnen te zitten!
Naast het conferentieoord stroomde een riviertje. Bij de receptie stonden folders over kanoverhuur. Al snel kreeg ik de vraag: “We gaan morgenmiddag spijbelen en kanoën. Ga je mee, Lot?”
Een dilemma. Het weer was prachtig en de natuur schitterend. Een paar uur op het water leek me heerlijk. Even ontspannen, genieten van de zon, plezier maken. Een buitenkansje!
Maar ik was herstellende na een periode van ziek zijn. Ik kon weer een half uur fietsen, maar daarmee hield het goede nieuws wel op. Ronddobberen zou er niet bij zijn. Daarvoor was de stroming te sterk. Los daarvan: ik kon me met geen mogelijkheid staande houden tussen mijn medestudenten, allemaal fitte jonge mannen.
“Hebben ze ook tweepersoonskano’s?” Die hadden ze. Een van mijn vrienden stapte er met mij in. Ik heb heerlijk mee gepeddeld, af en toe.
4. Fietsvakantie in Frankrijk – zwanger
Wat is er heerlijker dan op vakantie fietsen door Frankrijk en onderweg lekkere stokbroodjes eten?
Ik zag nogal wat beren op de weg. Fietsen in noord-Limburg was me een jaar eerder al tegengevallen. Wat als ik een extra rustdag nodig had? Het effect van warmte op mijn gestel. Ik had niet echt een geschikte fiets. En toen bleek ik een maand voor vertrek zwanger te zijn…
We zijn gegaan. Alles gekozen dat helpt: een huurfiets met twintig versnellingen, verblijf op een vaste locatie, routes die in te korten waren, redelijke vlakke omgeving, alles buiten de deur eten. Eten, slapen, fietsen. We hebben genoten. Als onze jongste zelf kan fietsen, willen we terug.
3. Nieuwe kleding voor mijn dochter
Mijn dochter was die zomer de lucht in geschoten. Het gevolg: geen lange broek of trui die nog paste. Bovendien moest ze een nieuwe winterjas. De oude, totaal versleten, hadden we in het voorjaar al weggegooid. Ze had heel dringend nieuwe kleren nodig.
Ik lag het grootste deel van dag op de bank. Ziek. Mentaal moe. Een ochtend winkelen met al die prikkels ging me niet lukken. Internet? Geen idee welke maat ze precies nodig heeft. Broeken moeten lekker zitten. Iemand anders vragen? Wie dan?
Uiteindelijk vraag ik de vriendin van mijn neef. Die zijn wat jonger dan ik, dus dat is ‘cool’. Ze doet het graag. Mijn dochter komt bepakt en bezakt thuis, met een complete garderobe. Heel tevreden.
Haar lievelingswinkel heeft een filiaal in onze woonplaats. Een maand later gaan we daar op een ochtend samen naar toe. Ik op een stoel bij de paskamers kiezen we samen nog iets leuks uit. De krent uit de pap – die had ik als moeder.
2. Waarnemen met de VLT in Chili
Voor mijn promotieonderzoek kreeg ik waarneemtijd op de Very Large Telescope in Chili, in die tijd de grootste en nieuwste Europese telescoop. Deze waarnemingen waren cruciaal voor mijn proefschrift. Dat wilde ik natuurlijk zelf doen!
Dat betekende: vliegen naar Santiago (bijna 24 uur van deur tot deur met twee overstappen onderweg), een jetlag, een dag verder reizen naar de telescoop, twee dagen acclimatiseren voor het verblijf op 2500 meter hoogte midden in de woestijn, een nieuwe jetlag want de werk’dag’ is van zonsondergang tot zonsopgang (en het was daar winter!), en na twee nachten werk drie uur slaap voor de terugreis begint.
Gekkenwerk? Zeker. Ik ben toch gegaan, samen met mijn proefschriftbegeleider. Ik had van tevoren alles tot in de puntjes voorbereid om daar nergens onnodig energie aan te verspillen. Het waarneemplan had ik tot in de kleinste details uitgeschreven, zodat mijn begeleider het over kon nemen als ik het niet zou trekken.
De reis begon met een tegenvaller in het vliegtuig. In plaats van slaperig werd ik klaarwakker van de slaappil. Volgens de bijsluiter gebeurde dat alleen soms met kinderen en bejaarden. Welk van de twee was ik? In het hotel kon ik gelukkig wel slapen.
De dag erna ging de reis verder. Wat was de woestijn indrukwekkend! Stenen, stenen, en nog eens stenen, zo ver mijn oog reikte. Ik voelde me een Marsreiziger. De droogte – ik dronk bijna vijf liter per dag! Het duister ’s nachts: ik zag mijn eigen schaduw in met maanlicht.
En toen: de telescoop. Een spiegel van acht meter diameter die vrijwel geruisloos beweegt. De hele nacht turen naar tien beeldschermen. Met de steun van het uitgeschreven plan kwam ik er zelf uit. De laatste uren van de nacht, toen er geen beslissingen meer genomen hoefden te worden, heb ik geslapen op de bank in de koffiehoek. Maar het was me gelukt! Deze ervaring had ik nooit willen missen.
1. Ethiek in de zorgsector
Ik zat nog in een onoverwinnelijke bevallingsroes toen mijn oog viel op een advertentie voor de postdoctorale opleiding “Ethiek in de zorgsector”. Die opleiding was me op het lijf geschreven. Die wilde ik doen!
Overleg met Paul. Over geld en over energie. Deze opleiding doen betekende een jaar naast mijn baan anderhalve dag studeren terwijl ik nog een baby aan de borst had en een kleuter die ook aandacht wil. “Doe het maar.” zei Paul. “Ik neem al het andere over.” Dus daar ging ik, naar Nijmegen, met kolf. Ik genoot! Alle puzzelstukken vielen op zijn plek.
Ik heb dat jaar nog geen theedoek gevouwen en geen ei gekookt. Ik verwaarloosde mijn vriendinnen. Werken, studeren, baby en kleuter – daar bestond mijn wereld uit. Nadat ik mijn laatste paper ingeleverd had, heb ik twee weken thuisgewerkt. Dan kon ik ’s middags even slapen.
Ik had het voor geen goud willen missen. Al mijn carrièrestappen daarna zijn beïnvloed door deze opleiding. Het was gekkenwerk. Het was te gek!
Als ik focus op de verandering die ik wil maken, dan zijn er altijd meerdere wegen die naar Rome leiden. Dit zijn stuk voor stuk ook dingen waar ik energie van kreeg.
Welke dingen heb jij gedaan waar je eigenlijk geen energie voor had?
Meer energieke inspiratie? Lees ‘Energiek leven‘!