Toen het coronavirus Nederland bereikte, raakten we massaal in paniek. We hamsterden zoveel dat onze zorgverleners na hun dienst een lege supermarkt aantroffen. We gingen massaal naar bos en strand tot wanhoop van diezelfde zorgverleners.

Corona confronteert ons met een diepgewortelde doodsangst. Een angst waarmee veel mensen die een chronische of ernstige aandoening voortdurend leven. Zonder voortdurend in paniek te zijn. Zonder hun situatie te ontkennen.

Begin twintig besloot ik dat ook te willen: een goed leven leiden, niet door angst bepaald. Hoe doe je dat? Deel vier uit de serie “leven met doodsangst voor beginners” gaat over hoognodige aandachtspauzes. Hoe denk je even niet aan die beroemde roze olifant?

De onvermijdelijke confrontatie

Corona is overal. In het nieuws, op social media, op het werk, in het park. Alles is anders dan anders. Waar je ook komt, wat je ook doet, je wordt steeds geconfronteerd met Corona. Er is geen ontkomen aan.

Hetzelfde geldt voor mijn medicijnen. De gedachte aan nieuwe leveringsproblemen is lastig uit je hoofd te zetten als je twee keer per dag een pilletje moet slikken.

Je ontkomt dus niet aan de confrontatie met je eigen angsten. Voortdurend angstig zijn put uit. Als je wilt leven met doodsangst, zul je je aandacht ook op andere dingen moeten richten (en natuurlijk zonder door te schieten naar ontkenning, daarover later meer).

Niet denken aan een roze olifant

Probeer nu twee minuten niet aan een roze olifant te denken. Denk aan wat je maar wil, maar niet aan een roze olifant. Lukt dat? Waarschijnlijk denk je meer aan roze olifanten dan ooit tevoren.

Niet denken aan een roze olifant in een omgeving vol roze olifanten is onmogelijk. Steeds komen je gedachten terug op roze olifanten en moet je je aandacht weer verplaatsen. En dat vreet weer energie.

Hoe kom je hieruit? Ik heb twee strategieen: een voor hoge nood en een voor lange termijn. Over die laatste heb ik het een andere keer. Nu volgt de hoge nood strategie

Je aandacht laten wegdwalen

De truc is om je gedachten passief naar iets anders te leiden. Onbewust, zonder daar moeite voor te doen. Je omringt jezelf met prikkels die je aandacht vanzelf naar mooie dingen laten afdwalen.

Ik heb deze weken altijd een bos tulpen op tafel staan. Mijn oog valt er vanzelf op, en dan denk ik: kleur! mooi! lente! Mijn gedachten worden zo vanzelf getrokken naar mooie en vrolijke zaken. Eén keer kopen, de hele week plezier van.

Een ander voorbeeld waren de koekjes die ik rondstuurde voor mijn verjaardag. Twee dagen hadden we voorpret. Wanneer zou de postbode bij iedereen komen? Hoe zouden ze reageren? Grote opwinding als de eerste beeldbeloproep binnenkomt. Zonder moeite waren we daarmee bezig, niet met wat er niet was.

Dit is ook het moment om foto’s af te laten drukken en neer te zetten, verse peterselie over de soep te strooien en nieuwe doucheschuim te kopen. Trakteer jezelf op mooie muziek of een nieuw jurkje – iedere keer dat je in de spiegel kijkt gaat je aandacht daarnaar toe.

Op welke manieren prikkel jij je zintuigen om af te dwalen van Corona?

Ik schrijf deze serie blogs terwijl ik mijn zoon help met zijn schoolwerk. Deadlines hanteer ik daarom niet. Volg mij op LinkedIn of check regelmatig deze website.

Het vorige blog uit deze serie lees je hier.